Zoals je misschien aan de wat wonderlijke titel kan ontleden, dit is een verhaal over een gebeurtenis in de zorg. Alhoewel de gebeurtenis uit het verhaal echt gebeurd is met een vrouwelijke patiënt, is ons slechts dat feit bekend en is het verhaal verder aan de fantasie van de auteur ontsproten. Want dit is het verzoekverhaal van Martijn.
Mevrouw Geurtjens was ooit de grande dame van de niet onaanzienlijke familie Geurtjens.
Ooit, want helaas zijn we haar verloren aan dementie. Maar niet zonder slag of stoot. Want toen Patrick de nieuwe vaste verpleger werd op de unit waar ook mevrouw Geurtjens verpleegd wordt, gebeurde er alsnog een klein wonder.
Want vanaf seconde 1 was mevrouw G, zoals we haar blijven noemen, onder de indruk van verpleger Patrick. Ze lachte naar hem. Moest aan hem zitten als hij naast haar kwam zitten, maar het opvallendste was haar gezichtsuitdrukking. Die neemt met het vorderen van de ziekte namelijk af, en wel zover dat je kunt spreken van ernstig verminderd. Maar mevrouw G, sinds bijna 2 jaar in de fase van niets meer kunnen uitten, leek voor Patrick een uitzondering te maken. Tussen euforisch en verliefd zat haar gezichtsuitdrukking. En lief naar hem lachen, zelfs knipoogjes werden waargenomen. Mevrouw G leek herstellend vermogen te hebben gevonden.
Klap op de vuurpijl: Een volledige volzin, in eigen stemgeluid zonder 1 hapering of fout.
Want Patrick, die het allemaal met groot genoegen zag gebeuren, liet haar haar gang gaan, zat zoveel mogelijk naast haar, en onderging al het geplukt, gestreel en gewrijf, gelaten. Ook als die wat ongepaste trekjes kregen. Want waar een man zijn gereedschap had hangen, was ook aan het dementeren ontsnapt. Wat hem op een dag de opmerking ontlokte dat ‘Het geil ding toch echt op moest houden ‘ want anders werd ie dadelijk nog verliefd op d’r. Iedereen die het kon snappen lachte, ook mevrouw G had een glimlach om haar mond die er niet af te bikken leek. Ijzersterk kwam ze terug. “Nou, dat zou dan ook ’s tijd worden. Ik heb nou wel lang genoeg laten weten wat ik ervan vind.’. Patrick kijkt haar aan en grijpt meteen ook zijn telefoon en drukt 2x op de aan en uit knop. Die start de geluidsrecorder zonder schermontgrendeling. ‘Is dat zo mevrouw Geurtjens? Bent u ook een beetje verliefd op mij dan?’. Mevrouw G’s ogen glimmen maar er komt geen direct antwoord. Net als Patrick de recorder wil uitzetten, pakt mevrouw zijn arm. ‘Jij mag Adelheid zeggen, dat weet je toch? En wel 2 beetjes of meer.’. Patrick: ‘Wat vind ik dat leuk zeg! Maar dan wil ik dadelijk ook een kusje van jou Adelheid, als ik weer moet gaan.’ Ze knikt ja. ‘Maar alleen als ons pap er niet is.’. Patrick probeert nog: ‘Adelheid, nou da gij toch nog wat te praten hebt teruggevonden, is er nog iets wat jij tegen je man en de kinderen wil zeggen?’. Ze knikt enthousiast ja. ‘Hoeveel ik van ze houdt en dat ik blij ben dat het bijna afgelopen is.’. Patrick vraagt meteen of ze dat kan zien, dat het bijna afgelopen is. ‘Ja, dat telt gewoon af en is al bijna klaar.’. Patrick en Adelheid bevestigen beide dat dat fijn is. Dan kondigt Patrick zijn vertrek aan en vraagt waar ‘jullie pap’ is. ‘Die komt om half vier pas terug.’. Dan vraagt ze of het woensdag is. Dat is het inderdaad. ‘Ja ziede, half vier pas. Veemarkt.’. Dan bukt Patrick zich rustig richting Adelheid en fluistert dat ie dan nou zijn kusje wel wil. Kort kussen ze elkaar op de mond. En mevrouw Geurtjens wijst naar haar mond, krijgt ook positieve feedback, maar er komt geen woord meer uit. En als Patrick uit beeld is, komt de mevrouw G die we hier al twee jaar zo kennen terug. Ze kijkt tevreden rond maar er komt geen boe of bah meer uit. Patrick loopt richting zusterspost zoals dat nog heet en pakt een map. In seconden heeft ie het juiste contact gevonden, draait het nummer en laat het contact van mevrouw G weten dat mama nog een boodschap heeft voor man en kinderen. Meteen nodigt hij de dochter uit langs te komen. Maar verstuurd zijn opname van het geheel per whatsapp door. Een uur later staat het halve gezin van mevrouw op de afdeling. Dat had Patrick wel verwacht en de arts kwam er al aan.
