Buiten, in de verte leek er iemand hard en ritmisch op een grote basedrum slaat. Zo tussen de bergen, klinkt het tenminste zo. “Meiden, opschieten, want over 2 tot 3 minuten is ie er!”. Zonder erbij te zijn, voelt Steef de paniek toeslaan, op de afdeling sletjes onderhoud. Het eerste paar hoge hakken komt in ieder geval zijn kant op. Steef glimlacht als hij Lottie als eerste uit het gangpad richting slaapkamer ziet komen. Zij pakt hem vast alsof ze hem nooit meer los gaat laten, en kust hem vol passie. “Waarom jij wel, en die andere 2 niet? Waar zit ‘m dat nou in.”. Lottie heeft haar antwoord klaar. “Gisteren zei jij dat als we over ongeveer een half uur klaar zouden zijn dat dat dan goed was.”
Steef knikt. “Maar toen straks zeg jij meiden twee uur klaar, want dan gaan we. Gisteren was vrijblijvend en vandaag strikt.”. Maar dat bedoeld Steef te vragen. “Want waarom” praat hij steeds harder omdat er wederom een helikopter aan het landen is in de tuin, “hoor jij dat wel en die van mij niet?”. Een kwade trek ging er over zijn gezicht. Lottie lacht vertederd naar hem en gaat op haar tenen staan om in zijn oor te fluisteren: “Jij hebt het zelf gezegd en Esmee tegen ons ook. Je laat haar teveel ruimte.”.
De sergeant van het helikopter personeel meldt zich bij de schuifpui en Steef wil naar achteren lopen om die twee er desnoods met de haren bij te slepen. Maar Lottie houdt hem tegen en zowaar, hij laat het nog toe ook. Als ze de tasjes van de huishoudster heeft aangepakt en haar iets in haar oor heeft gefluisterd, draait Lottie zich om en met een aanstekelijke iets triomfantelijke lach, kijkt ze hem verliefd aan als ze zijn arm pakt en richting schuifpui loopt. Steef loopt netjes met haar mee. “We gaan. Eens zien wat dat doet vandaag.”. Meteen trekt Steef haar tegen zich aan. Met een zoen bovenop haar hoofd en zijn beschermende arm om zich heen, mag ze rekenen op zijn bescherming en al zijn aandacht vandaag. En zijn bescherming als ze richting de helikopter en dus onder de snel draaiende wieken door rennen.
Als de sergeant op zijn gemakkie Lottie wil gaan insnoeren, knikt Steef nee naar hem, en maakt een gebaar dat betekent dat ze acuut vertrekken. Een druk op de knop laat de deuren razendsnel dichtgaan, en Steef zet zijn koptelefoon op en begint meteen te praten. “,Go, go, go!”. Alhoewel de soldaten het niet begrijpen, wordt er acuut gevolg gegeven aan het bevel van de overste. Als de helikopter opstijgt en over het huis heen draait om richting het oosten te gaan, trekt Steef Lottie tegen zich aan en wijst door het raam naar beneden. Daar is door de plexiglas koepels perfect te zien dat Charlotte en Esmee door de gang richting woonkamer lopen. Zonder enige haast. De twee boven zien nog net de verbaasde blik van Esmee, als ze de helikopter ziet overvliegen. Lottie kruipt bij Steef op schoot, en legt haar hoofd tegen zijn schouder. Steef smelt. “En nou zijn ze er nog niet hoor” zegt Lottie hard tegen hem, want niet via zijn koptelefoon met intercom. Steef knikt nee, met een vragende blik. ” Ze krijgen nou van de huishoudster te horen welke huishoudelijke taken zij kunnen gaan doen, totdat wij terug zijn. Als opwarmertje, voor wat er vanavond nog komt vanwege weigeren van jouw dienstbevel. En nou kan ik lekker nog een dagje helemaal verliefd op jou zijn, want ik zal me in moeten gaan houden. Want ik proef opkomende jaloezie in mijn richting. En dat is eigenlijk ook een gevolg van jou eigen verliefdheid. Maar dan op Esmee.”. Steef zet haar in de stoel naast hem, snoert haar in en zet haar de helm en koptelefoon goed op. Via de intercom: “Ik ben onder de indruk van jou schatje. Want ik realiseer me dat je volkomen gelijk hebt. Weet je wat, ik bel ff wat instructies door en dan zetten we onze telefoon ook uit.”. Aan Lotties gezicht kun je zien dat ze het wel een hele zware tik vind voor haar vriendin. Want nou heeft ze geen feedback en dat trekt ze bijna niet. “Dat kan hij toch ook wel even doen?” duidt Lottie de sergeant aan. “Wat zou je willen instrueren dan?”. Steef’s grimmige trekken op zijn gezicht, beginnen wederom weg te trekken, zo constateert Lottie. Als ze hem zit aan te staren, kietelt Steef haar ineens. “Wat?”. Hij klinkt wel fel maar zijn lach verraadt iets anders. Lottie kruipt toch weer tegen hem aan. “Nu laat je mij, voor de vierde keer in een uur, jouw woede indammen en doe je wat ik je suggereer. Dat betekent dat jij teveel oestrogeen heb toegediend hebt gekregen. Zeker de laatste weken. En daar wordt zelfs de stoerste terminator een mietje van.”. Ze giert het uit van het lachen, als Steef haar uit haar gordel en in zijn armen haalt. Want hij kietelt wel maar niet om het met haar af te strijden. Eenmaal in rustiger luchtruim boven de bergen, vraagt Lottie nog maar eens waar ze heengaan. Als dat Barcelona blijkt te zijn, kijkt ze Steef verbijsterd aan. Want daar had ze niet op gerekend. En die 2 ook niet. “Ik wist het zelf ook pas net. Want ik had vervoer gevraagd naar Lissabon en het strand. Toen werd ik een paar uur geleden teruggebeld: Ze hadden de helikopter gestuurd om ons naar de andere kant van het Iberische schiereiland te vliegen. Want over een half uur is het zwaar bewolkt en mistig. En zakt de temperatuur naar elf graden.”.
Beide zijn het erover eens dat de dobber zwaar is voor de twee achterblijvers. Zeker nu ze van de keukenploeg hebben gehoord dat er nog nadere informatie komt. Maar dat ze alvast konden beginnen met poetsen. En het bericht kwam van de onderknuppel. Niet van Steef zelf. En dat baarde zorgen, bij Chantal en Esmee.
Als ze het militaire vliegveld nabij Barcelona naderen, begint Steef ineens bezorgd te kijken en praten tegen de piloot.
Zoals ze vandaag wel bewezen had, was Lottie niet helemaal van gisteren en vraagt Steef wat er is. Pas als ze geland zijn en in een noodvaart in wagens van het corps diplomatique, richting Barcelona stad racen, kijkt Steef Lottie aan. “Die kist” heeft onderhoud nodig. En ik hoor dat het hem niet helpt, om dat nog langer uit te stellen. En dat hebben ze op de militaire basis heel goed begrepen. Aangekomen in Barcelona valt Lottie nog wat op, naast al het moois dat Barcelona te bieden heeft. “Vind je het mooi schatje?” vraagt Steef als hij Lottie en steeds langzamer ziet gaan lopen en met veel aandacht rondom zich heen kijkt. Het blijft even stil, voordat ze helemaal stopt om iets in zijn oor te fluisteren. “Het is prachtig hier, echt waar. Maar ik heb een niet pluisgevoel.”. Steef kijkt haar geamuseerd aan, maar ze blijft serieus. “Niet meteen kijken hoor, maar zie jij hier links, die man in de leren jas? Hij, die man daar en links en rechts achter ons, lopen al sinds we zijn uitgestapt met ons op. Maar ook als ik stop. Dan stoppen ze ook. En elke winkel waren zij er ook. Steef zoent haar en is oprecht trots. “Zow, Sherlock nog meer te speuren? Want je ben er maar 2 vergeten. En dat is eigenlijk de bedoeling ook. Dat jij ze niet ziet. Want niet schrikken, dat is ons beveiligingteam. Niet dat dat perse nodig is. Maar hier in Spanje worden alle hoge militairen en diplomaten beveiligd. De ETA wordt nog altijd gevreesd. Ga jij die vier maar eens even aanspreken. En zeg maar dat we willen lunchen.”. Lottie kan weer lachen. Nog voluit. En volkomen terecht zo zal vandaag nog blijken.
Ondertussen, bij Esmee en Chantal, in de keuken.
Esmee is werkelijk in alle staten. En Chantal heeft dat al flink moeten bezuren. Want of zij wel had meegekregen, dat ze eigenlijk niet konden treuzelen. “En ik kan ‘m godverdomme niet bereiken. En die kolerelijers van het leger zeggen dat ie niet in het land is. Dit laat het hoofd van de huishouding net zolang duren als zij het nog verantwoordelijk vind. Maar als Esmee om een uur of vier ‘s-middags, jankend voor haar voeten in elkaar zakt, pakt ze haar op en zet haar op een stoel. “U moet zich niet zo druk maken hoor mevrouw. Meneer en mevrouw zijn niet in het land omdat het hier, zoals u hebt gezien, in no-time slecht weer is geworden. Dat zien ze bij het leger aankomen en daarom was er om twee uur exact een helikopter voor jullie. Om jullie naar Barcelona te vliegen. Waar u op moet letten bij uw soldaat en ik bij de mijne, is de toon waarop hij iets zegt. Gisteren gebruikt hij de term ongeveer en dan een tijd. En vandaag zei hij dat er om twee uur vertrokken moest worden. En dan worden het toch andere mannen hé, die schatten van ons. En binnen jullie relatie is dit de eerste keer, of niet?”. Esmee beaamt dat. ” Ik verwacht ze vanavond laat of morgenvroeg terug. En u moet er op rekenen dat u morgen de hele dag met meneer bent. Want de andere twee dames mogen gaan winkelen. Ik moet voor u vandaag een hele specieke set kleding halen. En u filmen als u eraan toe bent uw smeekbedes om meneers vergiffenis naar hem toe te sturen. Als die meneer voldoende naar zijn zin zijn, zal hij overwegen u bij terugkomst van de juiste afstraffing te voorzien. Want u zult begrijpen dat u te late verschijnen vandaag, door meneer wordt gezien als een zéér ernstig vergrijp.
Ze werd geil en bang tegelijk.
Geil want dit was het. Het moment waarvan ze wist dat het ging komen. Haar eerste echte straf. Bang, want niets van wat ze zeker wist in hun relatie, gold nu nog.
Het hoofd huishouding stuurt tegen vijven een spraakbericht dat het Esmee erg zwaar valt dat hij er niet is. “Niet eens een opdracht!” had ze uitgeroepen. Ze raadde contact aan. Ook om haar te instrueren. Steef glimlacht. Lottie heeft net geantwoord op de vraag wat ze nu wil “geneukt worden”. Dus werd er richting hotel gelopen. Wat Steef wel, maar Lottie niet weet, is dat ze in het kader van de oefening beveiliging, zometeen ineens geëvacueerd gaan worden. Uit het niets worden ze ineens een winkel ingetrokken, via de achterdeur er weer uit, om naar de plek te gaan waar de auto’s hen zullen ophalen. Lottie zit helemaal in de juiste paniek. Steef glimlacht naar haar. “Nou moet je gewoon vertrouwen op mijn kennis en kunde. Want zoals altijd met alles, het komt goed.”. Zij gelooft hem blind. En haar paniek zakt. Ze wil weer alles weten van de techniek. Waar komen de auto’s vandaan? Wat is de dreiging? Wist de winkel dat dit kon gaan gebeuren? Ze is net een stagiaire in een multinational. Alles wil ze weten. De beveiliger is er maar druk mee.
Als ze nog maar net in een gepantserde BMW zijn gestapt, begint Lottie haar stringetje uit te doen. Tussen haar tanden haar stringetje, twee knoopjes extra los van de blouse, kruipt ze de centimeters richting Steef. Die wacht geamuseerd wat er komen gaat. Wel is ie begonnen met filmen met zijn telefoon. “Deze is voor jou. Zo nat wordt ik van al die kennis en kunde van jou. Neuk me alsjeblieft.”. Ze bracht het perfect. Steef trekt haar aan haar haar richting camera. “Wat is jouw taak?” vraagt Steef buiten beeld maar Lottie wordt door Steef precies voor de camera gedwongen. “Doen wat jij zegt.”. Even beweegt Lottie heen en weer door het beeld. “En waarom is dat jouw taak sletje?”. “Omdat ik dat wil.”. Gevolgd door het bevel van Steef dat ze zich moet uitkleden. Tegen de camera praat hij verder. “Is een week bij mij. En die weet wel wat de bedoeling is. Onmiddellijk naar je kamer sletje! Naakt, op je knieën, recht voor het grote videoscherm. Klaar om de meester te woord te staan. Je hebt 15 minuten.”. Steef monteert het videootje af, dat eindigt met Lottie die net Steef’s pik inslikt. Uitdagend kijkt ze in de camera. Als Esmee de Whatsapp ziet binnenkomen, begint ze te kijken en luisteren, terwijl ze richting slaapkamer loopt. Ze is drijfnat. Zijn stem klinkt anders. Lottie krijgt veel ruimte. Ze voelt het jaloerse gevoel. Heel Lotties optreden is straf. En het werkt perfect. Ze heeft een kwartier. Ze vliegt haar badkamer in, en begint een spoed operatie Slettebak. Haar opsteken, maar vooral make-up op alsof ze een meisje van 9 is. Maar dan zonder te overdrijven.
Als ze gaat zitten, springt het scherm en rode cameralampje aan. Er verschijnt een hotelkamer. Op de achtergrond hoor je Lottie genieten van seks met Steef. Opeens steekt Steef zijn lachende kop om het hoekje, met de opmerking dat ie eraan komt. Eenmaal klaar loopt hij spiernaakt richting scherm. Glanzende erectie, en een geile blik in zijn ogen.
“Sletje”. Zonder op te kijken, antwoord ze. “Meester”.
“Kijk me aan.”. Meteen kijkt ze op. Schuldbewust. Tranen in haar ogen. “Je hebt veel leuks gemist, en uiteraard mij teleurgesteld. En tot op heden heb ik nog niet een excuus mogen ontvangen. Verklaar je nader sletje.”.
Nou, en daar ging ze. “Mijn excuses meester. Toen ik uw leiding moest missen, vanmiddag, veranderde ik acuut weer in het domme en arrogante sletje dat ik eigenlijk ben. Ik zal u zometeen berichten wat dit met mij doet, en hoeveel spijt ik heb. Ik smeek u om uw vergiffenis. Ook al heb ik die niet verdiend.”. Steef moest zijn geamuseerde gevoel onderdrukken. Streng moest ie zijn. En ja, hij had er moeite mee. Dat was ie zich terdege bewust. “Dan verwacht ik die binnen het uur.”. Ineens hangt Lottie om zijn nek. Zeurend of ie komt. Ze belooft iets voor hem te doen wat ie met Esmee nog nooit gedaan had, zo wist ze zeker.
“Volgende keer, meteen contact opnemen. Uitgebreide excuses afwisselen met veel likken bij de baas. En meteen gereed zijn naakt de meester onder ogen te komen. Oké schatje? Dan aan het werk.”. En weg is de verbinding. Meteen komt het hoofd huishouding binnen. Esmee heeft de tranen over haar wangen lopen. “Omdat het mee of tegenviel?” vraagt ze. Esmee kan alweer lachen. “Het viel mee. Volgende keer blijven proberen. En alvast voorbereiden. Deed het alsnog flink zeer, maar eigen schuld.”. De huishoudster vraagt nog even door, en concludeert dat al doende leren best pittig is. “De afspraken zijn bijna klaar. Maar dit hadden we nog niet behandeld. Ik moet binnen een uur een bericht met uitleg, excuses en smeekbedes klaar hebben.”. Daar wist de huishoudster wel raad mee. En zo ontving Steef binnen een halfuur een prachtige video, met Esmee naakt, midden op bed, uiteraard op het randje van komen, verhalend over hoe ontzettend ze hem niet meer kon missen. Want ze kon nog geen 2 stappen zetten, zonder hem. En dat ze straf verdiend had en zeker harder aangepakt diende te worden. En uiteraard 1000 van de allergeilste excuses ooit bij elkaar gekreund. Lottie werd er retegeil van.
Uren later belt Steef haar weer. Gewoon. Om te melden dat ze morgen terug komen, zij de hele dag van hem is. Hij Lottie helemaal loos ging neuken. Esmee was poeslief. Alleen klonk ze wel veel serieuzer. En vraagt door waar nodig. Steef is tevreden. Lottie mag een zomerjasje aan. Met haar kousen en hakken, het enige dat ze aan mag. Het verbergt net genoeg. Maar Steef wil eerst nog spelen. Zojuist heeft ie Lottie heel vanille laten genieten. Nu lag ze geboeid met haar kontje omhoog te wachten. Steef loopt met een riem in zijn handen naar haar toe, en haalt vier keer razendsnel uit. Lottie schreeuwt het uit, na de vier klappen op haar billen. Omdat Steef haar meteen hard vingert, en met de magic wand bewerkt, ondergaat ze voor het eerst pain and pleasure. Haar dijen zijn nat en trillen. Zegt meer als genoeg. Als hij haar losmaakt, zakt ze op haar buik op bed. Steef gaat op haar zitten en zet zijn pik op haar aarsje. “En wat zeggen we dan?”. Lottie: “Neuk me in mijn kontje meester. Alstublieft.”. En helemaal los is zwak uitgedrukt. Want alsof ie nooit meer klaar gaat komen, neukt hij haar. In al haar gaatjes. Hard. Maar ze kan het hebben en ligt dan ook gelukzalig te staren, als Steef ff klaar met haar is. “Lekker schatje.?”. Ze knikt alleen. En kijkt hem smoorverliefd aan. Ze blijven nog even liggen en praten wat. Over wat hij met Esmee gaat doen, morgen. Steef legt haar uit dat ie haar zeker naar de zone gaat helpen. Maar het vooral grenzen verkennen gaat worden. “Moet je haar niet even bellen? Ze heeft al zo geleden vanmiddag.”. Steef draagt haar op te gaan douchen, en haar kousen, hakken en jasje aan te doen. Terwijl zij zich doucht, drukt hij het nummer van Esmee in op de speeddial. Ze pakt meteen aan. “Hey schatje” klinkt het met een klein stemmetje. “Hey schatje, hoe is ie?”. Ze is er snel bij met zeggen dat het goed gaat, maar Steef weet beter. “Niet liegen, je hebt een zware dag gehad. Dus hoe is het nou?”. Ze huilt zachtjes. “Sorry, ik dacht dat we, net als gisteren, tijd zat hadden. En toen hoorde ik die helikopter landen en zat ik nog maar half in de make-up. En ik heb een beetje lopen lanterfanten met de meiden. En dat …”. Steef onderbreekt haar. “Ik maak ook fouten schatje. Je wist niet wat ervan je verwacht werd. Maar als we morgen terug zijn, gaan wij samen onze eerste sessie in. Eens kijken waar jouw grenzen liggen. “. Ze stemt met zachte stem in. “Meld je morgen als je wakker bent. Wel eerst uitslapen hé? Wij zijn er tegen de middag.”. Met die afspraak nemen ze afscheid.
Samen slenteren ze door Barcelona. Steef behangt Lottie daadwerkelijk met alles wat mooi is.
En tussendoor eten ze uitgebreid. En Lottie is helemaal ondersteboven van alle cadeaus. Een halve garderobe en een berg bling bling van de duurste soort, is haar ten deel gevallen. En nu loopt ze hem op te geilen. “Moet ik mijn jasje ff open gooien voor je?”. Ze loopt achteruit, voor hem. Met haar hand verleidelijk op haar rits, een hand klaar om het pand verder open te trekken. “Dat doe maar even niet schatje. Daar lachen ze niet mee in Spanje.”. Ze komt weer naast hem lopen. “Maar dat heb ik allemaal voor jou over hoor. Als jij mij hier naakt laat lopen, loop ik hier naakt.”. Steef glimlacht. Want desnoods liet ze zich door 100 Guardia Civil agenten bepotelen. Alles had ze voor hem over. “Hoe moet dat nou als we weer terug zijn in Nederland? Voor wie moet ik dan alles over hebben?”. Steef kwam met de suggestie van een bataljon commandotroepen. Maar ook die konden haar gemis niet compenseren. “Alleen piemel” maar dat vond ze, gierend van het lachen, niet genoeg. Steef pakt haar stevig beet. “Jij gaat helemaal nergens heen want jij blijft in mijn stal”. Lottie keek hem verwonderd aan. Want maakte ze nou promotie?
Aan het einde van de avond, komen ze redelijk afgepeigerd terug in het hotel.
Lottie komt spiernaakt uit de badkamer. Niks heeft ze aan. Wel is ze behangen met al het goud dat ze van hem heeft gekregen. Tevreden bekijkt Steef het resultaat. Schiet een paar foto’s en draagt haar op voor hem te dansen. Zo erotisch mogelijk laat ze haar lichaam voor haar werken. En met resultaat, want Steef zit binnen de kortste keren met een volle erectie, loom te spelen met zichzelf. Hij knipt met zijn vingers en Lottie kruipt aan het voeteneind het bed op. Als een goudgerande poema kruipt ze richting Steef. Als ze hem begint te pijpen wordt zijn blik dromerig. Afwezig zelfs. En Lottie probeert het echt wel, maar krijgt hem niet echt meer gemotiveerd. Als ze tegen hem aan kruipt, leest ze hem wederom als een boek. “Dat bereik je met haar ook wel. Die balans tussen moeten en ontspanning. Maar ze en eigenlijk jullie hebben tijd nodig.”. Steef kijkt haar glimlachend aan. “Dat is het probleem niet. Ik kan de motivatie haar echt te domineren niet opbrengen. Net als bij jou. Te lief.”. Lottie gaat overdwars op zijn benen liggen. “Dus als dit vanille sletje een scheve schaats rijdt krijgt ze geen spanking? Nou mooi is dat!”. Steef tikt haar eerst zachtjes maar dan steeds harder op haar billen. Als ze vijftig tinten rood zien bekijken ze samen het resultaat. Lottie is maar matig tevreden. “Het is dat we morgen toch al niet heel comfortabel zitten, anders had ik het niet eens gemerkt.”. Samen lachen ze het probleem weg, en vallen zo in slaap.
De volgende morgen gaat alles in sneltreinvaart. Binnen de kortste keren zitten ze weer in de BMW richting vliegveld. Als ze weer op hun plek in de Sikorski zitten, kijken ze elkaar aan. Steef heeft een ondeugende lach om zijn mond. Want hij laat Lottie straks uitstappen zonder haar jasje aan. Dan is het alleen maar goud dat er blinkt.
Halverwege de vlucht begint Steef weer in dezelfde dwingende toon met de piloot te praten.
En Lottie bekruipt een niet pluisgevoel. Ze wil eigenlijk dichter tegen Steef aan zitten, maar die is voorlopig druk. En dan klinkt er een klap en gaan alle alarmbellen af, die er bestaan in deze Blackhawk helikopter. Meteen is Steef met Lottie bezig. “We gaan zo een noodlanding maken. Dat is gemakkelijker als met een vliegtuig maar alsnog op heel moeilijk terrein. Blijf in je stoel, totdat ik je eruit haal. En maak je niet druk, je weet dat het goedkomt.”. Met een wit gezichtje knikt Lottie ja. Meteen klinkt de waarschuwing Brace yourself, wat betekent vasthouden voor impact. De klap is echt enorm. Lottie ziet meteen niets meer als rook, en lijkt de enige overlevende. Haar geschreeuw om Steef geeft geen enkele reactie. Dan gaat haar lampje uit.
Uren later komt ze pas bij. Omdat ze het enorm koud heeft. Ze zit nog steeds in haar stoel. Naast zich is de stoel van Steef helemaal verdwenen. Het is donker. De Sikorski helikopter is volledig verwoest. En ligt hoog in een afgelegen gebergte. En er is geen plek om te landen. Toch weet het leger een Chinook vol mensen en materieel te laten zweven boven de rampplek en zo flink wat mensen en materieel af te zetten.
Steef ligt 25 meter van de crash site tussen de rotsen. Hij kan amper ademen, waarschijnlijk door gebroken ribben en een klaplong. Lottie ligt nog in haar stoel, op zijn kop, op de crash site. Zij wordt als eerste gevonden. Althans levend. Want er lijken in eerste instantie geen overlevenden meer te zijn. Wel hebben ze nog niet alle lichamen gevonden, en dus zoeken ze in een steeds grotere cirkel en wordt ook Steef gevonden.
Zo snel als de omstandigheden het toelaten, worden Steef en Lottie als mr en mrs Dekkers opgenomen in het dichtstbijzijnde academische ziekenhuis. Beide zijn buiten levensgevaar. De overste ligt nog wel in slaapcoma.
In de villa is de pleuris uitgebroken. Esmee is niet in alle staten. Ze is nauwelijks nog aanspreekbaar.
Dat ligt grotendeels aan de communicatie vanuit het Portugese leger. Ze belde voortvarend met de mededeling dat de helikopter met de overste en zijn vrouw van de radar was verdwenen, na een mayday oproep wegens motorproblemen. Ook stelde ze gerust dat ze de exacte locatie wisten, maar dat het nog wel een paar uur kon duren voordat er meer nieuws was. Maar haar vent in een helikoptercrash en nog uren nodig om er te komen, dat wilde niet zo goed in Esmees hoofd. En zelfs thuis werkte ze niet mee want ze wilde haar vader spreken. Maar meer als de mededeling dat die er niet was, kreeg ze niet van haar moeder. En aan haar moeder had ze niks. Die zat er meer doorheen dan zij, aanvankelijk. Maar toen de informatiestroom stopte, haar vader haar niet vooruit kon helpen en haar hele wereld ergens neergestort in de afgelegen bergen lag, brak ze volledig af.. Het paste gewoon niet. Ze werd niet gek. Ze was het. Zeker nu niets meer leek te functioneren.
Toen ging haar telefoon. Het leger. Of zij een bepaalde persoon kende. De man noemde haar vaders naam. Ze legt in haar beste Engels uit dat hij inderdaad tot de inner circle van de overste behoorde. Ze kreeg acuut te horen dat meneer met een klein uurtje bij de villa zou arriveren. Gelukkig vroeg ze nergens naar. Want had ze geweten dat ze haar vader ook per helikopter naar de villa zouden vliegen na aankomst op Faro airport, had ze acuut dwars gaan liggen. Nu klonk het vertrouwde gebulder van de helikopter vanuit de verte wat Esmee zwaar in verwarring bracht. Toen die toch de landing inzette in hun tuin, vloog ze dan ook naar buiten. Bij de eerste blik op haar vader brak ze. Huilend lag ze op het gras. Haar vader en de sergeant van dienst tillen haar op en dragen haar naar binnen. Eenmaal binnen komt ze langzaam bij zinnen. Haar enige andere zit naast haar. En net als ze haar verhaal gedaan heeft, kondigt de beveiliging bezoek aan. Hoog bezoek blijkbaar, want er komt een colonne van maar liefst vier auto’s. Het blijkt een vier sterren generaal, die zelf komt melden dat de overste en de mrs zwaargewond maar buiten levensgevaar in het ziekenhuis liggen. Esmee wil maar 1 ding. En dat wil ze nu. En blijkbaar had de generaal dat aan zien komen. Want wederom verschijnt er een helikopter boven het huis. Niemand denkt erbij na. Chantal, Esmee en pa stappen zonder na te denken in en zijn al vertrokken voordat iemand iets beseft. Anderhalf uur later landen ze op het dak van het academisch ziekenhuis. Tien minuten later loopt Esmee lijkbleek de IC op. Als ze door de verpleging naar Steef’s kamer wordt gebracht, laat ze zich doodstil op een krukje naast zijn bed neerzetten. Ze pakt zijn hand en hij reageert onmiddellijk door licht te knijpen. De verpleegster is stellig. “He’s not going to die ma’am. He’s asleep as a way of pain releave. We will try to wake him up, later today. If his body can handle the pain with the normal pain releave medication, we keep him awake. Otherwise we bring him back to sleep, for at least 5 days.”. Esmee kijkt naar haar vader. “Hij gaat niet dood schatje, hij slaapt als vorm van pijnverlichting. Vanavond proberen ze hem wakker te maken. Veranderen bepaalde bloedwaarden daarna te snel, dan gaat hij weer onder zeil voor 5 dagen. Trekt ie het met wat ze kunnen geven aan pijnstilling, dan blijft ie wakker. Maar praat maar tegen hem, geef hem een kus. Maar raak zijn torso en ledematen niet aan. Hij ligt goed in de kreukels.”.
Chantal informeert intussen naar Lottie. Die blijkt er heel redelijk bij te liggen op de verpleegafdeling chirurgie. Zonder wat te zeggen, gaat ze naar de afdeling. Lottie barst in tranen uit als ze Chantal ziet. En informeert dan naar Steef. Als blijkt dat ze ook in een rolstoel mag, is de klus snel geklaard en neemt Chantal Lottie mee naar de IC.
Als Lottie de IC wordt opgereden, barst ze acuut in tranen uit.
Esmee staat op als ze haar ziet, en begroet haar met een zoen en knuffel. “Wat the fuck is er gebeurd?”. Esmee kijkt haar na haar vraag indringend aan.
Lottie veegt tranen van haar wangen en begint met haar verhaal: “Onderweg naar Barcelona, begon de helikopter plotseling een heel raar geluid te maken. Steef was in ieder geval meteen bezorgd en heeft geëist dat dat onderhoud meteen zou worden uitgevoerd. Eenmaal aangekomen in Barcelona, gingen we de stad in om te winkelen en eten. ‘s-Avonds weer de stad in, en daarna doodmoe naar bed. En toen we vanochtend werden opgehaald en naar de militaire basis reden, heeft Steef nog gebeld met de leiding daar, om te vragen of het onderhoud verricht was en of er anders een alternatief vervoersmiddel voorhanden was. Ze hebben hem bezworen dat alles dik in orde was, maar dat bleek niet te kloppen. Meteen toen we weer boven de bergen zaten, met geen enkele ruimte om te landen, begon de motor weer zo raar te ratelen. En Steef had zijn koptelefoon amper opgezet of er klinkt een enorme klap. Meteen snoert ie mij superstrak vast in mijn stoel en zegt me dat alles goed gaat komen. Nou, ik zie het!”. Meteen begint ze weer te huilen. Snotterend: “Hoe is met hem?”. Esmee strijkt een keer door haar haar. “Goed, straks maken ze hem weer wakker.”. Op Lotties vraag of ie niet in coma ligt, krijgt ze van Esmee geen antwoord meer. Chantal ontfermt zich over haar. Esmee zit weer op haar krukje. Met zijn hand vast, is ze nergens toe te bewegen. Esmees vader neemt Lottie en Chantal mee naar het restaurant om wat te eten. Meteen gaat zijn telefoon. De IC met de vraag welke taal Esmee spreekt, want ze hadden haar vriendelijk verzocht even plaats te maken zodat Steef verzorgd en gewekt kon worden, maar ze weigerde categorisch. Pa laat de verpleegster de telefoon naar haar brengen. Streng en kortaf snauwt hij haar toe, op te flikkeren daar, meteen naar het restaurant te komen. “En nog een woord tegenspraak, en ik laat je acuut naar Nederland afvoeren. Begrepen?”. Chantal en Lottie kijken hem met enige verbijstering aan. Hij lacht breeduit. “Soms moet ik die recalcitrante tante even op haar plaats zetten. Komt goed”. Chantal en Lottie lachen er allebei om. En zitten haarfijn aan hem uit te leggen wat er allemaal gebeurt is de afgelopen 2 dagen, en hoe Esmee ermee om is gegaan. Als Esmee hen ziet lachen, ontploft ze bijna van woede, die ze doelgericht op Lottie afreageert. “Wat valt er hier te lachen kuthoer! Nog een keer en ik sloop je!”. Lottie kan van de schrik niks uitbrengen. Esmees vader wel. “Meekomen!”. De achterblijvende meiden schrikken zich kapot. Want de knappe charmante papa you like to fuck, veranderd als bij donderslag ineens in een doodenge dominant met ogen die ineens heel donker werden en ook Esmee wit lieten wegtrekken.
“Sorry pappie” piept ze zachtjes, als hij haar een toiletruimte in stuurt. Meteen als hij zeker weet dat ze alleen zijn, grijpt hij haar zo strak en hard bij haar keel, dat ze er spontaan van in haar broekje piest. Zonder iets te zeggen, drukt ie haar tegen de deur, zet nog wat strakker aan en tilt haar van de grond. Met een sissende, dreigende stem maakt hij haar duidelijk dat ze zich dient in te houden, want dat zij is begonnen met fouten maken en het dus allemaal alleen maar aan zichzelf te wijten had. Hij ziet de paniek in haar ogen, nu haar zuurstof bijna op is. Langzaam laat hij haar terug met haar voeten op de grond zakken en verlicht zijn grip zo, dat ze wel weer kan ademen, maar nog steeds nergens heen kan. Meteen krijgt ze drie, vier, vijf, zes flinke klappen met zijn vlakke hand, recht in haar gezicht. Als hij ziet dat ze een beetje stoned uit haar ogen begint te kijken, begint zijn pik aan het record zo snel mogelijk zo stijf mogelijk worden. Want haar richting trance zien gaan is enorm opwindend. “Maak je tieten bloot” sist hij. Meteen begint ze haar jurkje open te knopen, zover ze kan. Haar bh verwijderen lukt al niet meer, want met een enorme ruk, die haar een paar flinke striemen bezorgd, trekt hij de bh van haar lijfje. Meteen slaat hij, wederom met zijn vlakke hand, zo hard op haar beide borsten dat ze de pijn voelt tot tussen haar benen. Ze kreunt dan ook diepgeil. Haar tepels lijken niet nog groter te kunnen worden, en wederom lekt ze vocht. Geen urine deze keer. Als hij op dezelfde manier haar stringetje verwijderd heeft, draait ie haar 180 graden, grijpt in haar haar en drukt haar strak tegen de deur. Met drie vingers, die hij zonder aankondiging bij haar naar binnen jaagt, begint hij haar als een bezetene te vingeren. “Wat ben jij?” sist hij zijn vraag. “Een sletje pappie”. Hij drukt haar nog wat strakker tegen de deur. “En waartoe ben jij op aarde?”. “Om te dienen pappie.”. Meteen draait hij haar weer om, en kijkt haar vader geil en wazig aan. Hij kan een glimlach niet onderdrukken. “Kniel”. Uiteraard volgt ze meteen en als hij zijn pik uit zijn broek haalt, opent zij meteen haar mond. Zonder verdere plichtplegingen ramt hij zijn pik zover mogelijk tot achter in haar mond. De geluiden van net niet kokhalzen, het slijmerige slobberen van haar mond en het tegen haar huig en keel stoten van zijn pik, winden hem alleen maar meer op. “En zorg dat ie nat en glad is, mijn sletje want anders gaat het zometeen heel zeer doen.”. Esmee, tranen op haar gezicht dat rood ziet van de inspanning, emoties en de klappen die ze gehad heeft, kan allang niet meer nadenken. Ze spuugt al het speeksel en slijm dat ze op voorraad heeft over zijn pik, en wrijft het met 2 handen uit. Ze kijkt hem geil en onderdanig aan. Dan trekt hij haar overeind, duwt haar weer met haar gezicht tegen de deur, en automatisch steekt zij haar kontje naar achteren en spreidt met beide handen haar billetjes. Want ze hoefde niet te raden wat hij met haar ging doen.
Zonder enige remming ramt hij zijn pik in haar kontje en neukt haar zoals ze nog nooit geneukt is. Eigenlijk meteen, voelt ze een orgasme opkomen. Met een hese stem smeekt ze hem om klaar te mogen komen. Hij reageert niet anders dan het tempo te verhogen. “Owhhh alstublieft pappie, mag ik alstublieft komen? Alstublieft pappie, ik houd het bijna niet meer! Aargghh, please..”. Als hij aan haar pulserende kringspier voelt dat ze begint te komen, sist hij in haar oor “Kom” en ramt zo hard mogelijk zijn pik in haar nauwste gaatje. Nog net op tijd kan hij zijn hand over haar mond leggen, want ze schreeuwt het uit als ze klaarkomt. Dan gaat haar lampje uit. Als hij dat waarneemt stopt hij met haar kapot te beuken. Maar zodra ze weer enig teken van leven laat zien, stoot hij zijn pik hard maar minder hard als net, terug in haar kontje. En weer komt ze episch klaar.
De blik in haar ogen, zo geil en vol blinde adoratie voor hem, is waar hij dit voor doet. Dit is waarom hij ooit bedacht heeft het met haar te willen doen. Zij zit inmiddels op haar knieën voor hem en ze wast zijn pik. Als ze hem aankijkt, omdat ze klaar is vraagt hij haar of ie goed schoon is. Als zij dat bevestigt draagt hij haar op hem te pijpen. Gewillig gehoorzaamt ze.
Terug in het restaurant, zien Chantal en Lottie dat er duidelijk iets veranderd is aan Esmee.
Meteen als Esmee en haar vader het restaurant binnenkwamen, liep Esmee naar Lottie en knielde naast haar stoel. Lottie kijkt vragend en licht verbaasd naar haar vriendin. Als ze fluisterend een gesprekje beginnen, wordt Chantal door Esmees vader afgeleid. “Jij slaapt vannacht bij mij schatje.”. Chantal begint te glunderen. “Da’s goed, maar dan moet je wel hetzelfde met mij doen, als je net met haar hebt gedaan. Want tjeezis zeg, hoe heb je dat zo snel voor elkaar gekregen?”. Hij lacht geamuseerd. “Wat bedoel je schatje?”. Chantal kijkt hem met een ondeugende blik in haar ogen, aan. “Dat weet je best”. Voordat ze haar antwoord kreeg stond Esmee weer op om meteen daarna Lottie zo heftig te tongzoenen, dat het de andere bezoekers van het restaurant niet ontgaat en mensen spontaan laat stoppen met eten. Eenmaal klaar gaat ze naast Lottie zitten en neemt pa het woord. “Meiden, we eten wat, dan gaan we Steef een goedemorgen wensen want die wordt nu as we speak, wakker gemaakt en vliegen we terug naar de villa. En jij ook Lottie, want je mag met ontslag. Dan kunnen we morgen terugkomen en ook krijgen we zo snel mogelijk een accomodatie hier in de buurt, waar we kunnen blijven totdat Steef met ontslag kan. Dat gaat nog weken duren hoor. Tenminste, als ze het voor elkaar krijgen hem hier te houden, zolang hun dat verstandig lijkt. Wat betreft werk en school, jullie zijn al ziekgemeld. Een opvallend iets: jouw ouders Lottie, reageerde nogal vreemd toen ik ze vertelde van het ongeluk, en aanbood een van hen mee te nemen, om hier bij jou te zijn. Want ze leken geen enkele interesse te hebben.”. Als Lottie hoort dat hij alleen haar vader heeft gesproken, wordt ze boos en verdrietig. “Dan weet mama nog van niks hoor. Want dat gaat ie haar expres niet vertellen. En ik ben mijn telefoon kwijt, en heb haar nummer niet.”. Huilend duikt ze weg in Esmees troostende armen. Pa fluistert Chantal iets in, geeft haar zijn bankpas en pincode en stuurt haar weg. Als Esmee haar aankijkt, knipoogt hij geruststellend. Als Lottie is hersteld, komt Chantal alweer aangelopen. Met een flinke glimlach op haar gezicht, geeft ze Lottie het doosje en envelopje dat ze bij zich heeft. Een nagelnieuwe Samsung uit de recente collectie met een simkaart. Verbaasd kijkt ze hem aan. “Nou, opschieten. Simkaart erin dan kun jij je moeder zelf op de hoogte brengen. En zag maar dat als ze wil komen dat ze naar Schiphol vertrekt, dan regel ik meteen een vlucht.”. Lottie straalt. En razendsnel zet ze de kaart erin en neemt het nummer over van het display van zijn telefoon. Vrijwel meteen pakt haar moeder op en begint ze weer te huilen. Een kwartiertje later is ze getroost door haar mama en hangt ze op. “Ze is om zeven uur op Schiphol” deelt ze hem mede. Hij pakt zijn telefoon, belt een paar minuten en laat Lottie dan haar moeder terugbellen. Ze moet zich melden bij de marechaussee en de rest is geregeld.
Steef is helder en gekneusd
Eenmaal terug op de IC, zijn allen verbaasd te zien dat Steef helder en rechtop in zijn bed zit. Rechtop omdat hem dat beter bevalt als liggen, wat enorm veel pijn doet. Esmee wil hem huilend in zijn armen vallen, wat niet mag omdat hij dan veel teveel pijnprikkels krijgt. En dan kan hij in shock raken en dus terug in slaapcoma gebracht worden. Als iedereen hem even heeft kunnen begroeten met het nodige gekus, neemt pa de twee andere meiden alvast mee, en laten ze Steef en Esmee alleen. Pas 2,5 uur later komt ze, flink beter gehumeurd, de lobby van het ziekenhuis binnengelopen. “Hij slaapt” laat ze de rest met vermoeide stem weten.
Ze eten samen nog wat als er plots een soldaat het restaurant in komt, die in het Engels per tafel vraagt naar Mrs Dekkers. Esmee steekt haar hand op, en als de sergeant bevestigd krijgt dat zij mevrouw Dekkers is, deelt hij haar mede dat het vervoer gereed is. Als ze richting auto’s lopen, informeert Esmee bezorgt naar zijn collega die hen begeleid heeft op de rampvlucht. De soldaat schud mistroostig zijn hoofd en klinkt verdrietig als hij haar verteld dat die in kritieke toestand op dezelfde afdeling ligt als haar allesie. Esmee vertelt het de rest en deelt mede morgen meteen bij hem langs te willen. In colonne van drie auto’s gaat het in volle vaart richting vliegbasis. Chantal en Lottie in de voorste auto, Esmee met haar vader in de auto erachter. “Wat had Steef allemaal te melden schatje?”. Esmee ligt met gesloten ogen tegen hem aan. “Dat hij blij was mij te zien, ik lief moet zijn voor Lottie en wat er gebeurt is”. Totdat ze er zijn verteld Esmee alles wat ze onthouden heeft aan haar vader. Eenmaal in de helikopter, wordt hen medegedeeld dat ze eerst naar vliegveld Faro zullen vliegen om de extra passagier op te halen en over ongeveer 2,5 uur zijn ze dan terug op de villa. In de ochtend worden ze weer opgehaald en moet alles mee, want dan kunnen ze naar hun nieuwe verblijf, op loopafstand van het ziekenhuis.
Als ze uiteindelijk zijn aangekomen bij de villa, wil de moeder van Lottie alles weten.
Lottie, liggend tegen haar mama, verteld zoveel mogelijk naar waarheid, het hele verhaal. Esmee liegt dat Lottie de avond ervoor de spelletjesavond had gewonnen en daarom met Steef mee mocht om te winkelen. Na een goed uur is ze bijgepraat. Ze krijgt een kamer toegewezen en als ze weg is, geeft pa even de slaap instructies voor vannacht. Esmee bij Lottie, Chantal bij hem. “Want jij zorgt ervoor dat Lottie niks tekort komt vannacht. En Chantal dat ik niks tekort kom.”. Lachend vertrekken ze richting slaapkamers.
Onrustig, is het goede woord om het verloop van de nacht te beschrijven.
Pa heeft Chantal niets opgedragen, toch zondert ze zich even van hem af, om zich snel te douchen, opnieuw op te maken en als hij uit de badkamer komt, naakt gewillig en hoerig opgemaakt, midden in de kamer op haar knieën voor hem klaar te zitten. Pa loopt met een steeds stijvere pik naar haar toe en propt meteen zijn pik in haar mond en begint onbedaarlijk te stoten. Met sissende stem: “Zow, dus jij wil hetzelfde ondergaan als Esmee?”. Als Chantal naar hem opkijkt, is zijn pik uit haar mond en krijgt ze rake klappen. Hard maar vooral meer als Esmee vanmiddag. Want ondertussen overbrugt pa met haar de afstand naar de deur. Aan haar haar omhoog getrokken, en haar gezicht en borsten zijn al knalrood van de vlakke hand. Chantal geeft geen krimp, wat pa alleen maar motiveert. Als hij haar tegen de deur de keelklem wil geven en zo wil optillen, krijgt hij haar niet van de grond getilt. Wel loopt ze zuurstofgebrek op, en pa let goed op hoever ze is. Als ze net aan flauwvalt, verminderd hij de grip, maar meteen valt hem op dat ze niet inademt waardoor hij haar meteen nog een klap in haar gezicht verkoopt. Dat helpt, want meteen is ze ook weer wakker. Met haar gezicht tegen de deur, vingert hij haar ruw wat haar enorm laat squirten. Trillend op haar benen houdt hij haar alleen bij haar keel vast tot vlak bij het bed. Met twee armen pakt hij haar op en laat haar op haar buik op bed landen. Meteen trek hij zijn broekriem uit zijn broek als ze ligt. Die vouwt hij dubbel, gesp in de hand, en zonder aankondiging begint hij heel hard met de riem op haar kontje te slaan. Zes of zeven keer, hij is de tel kwijt. Dan luistert hij ergens naar en beveelt haar te blijven liggen en loopt de kamer uit. Op de gang ziet hij de moeder van Lottie in een kamerjas voorzichtig deuren openen, opzoek naar haar dochters kamer. Hij, spiernaakt, loopt zonder schroom de gang op, maakt een klein geluidje zodat zij hem opmerkt en wijst naar een deur. Zij kan haar ogen niet afhouden van de naakte man iets verderop. Hij ziet haar tepels groeien als ze samen Lottie en Esmees kamer inlopen. Beide blijven staan kijken. Lottie ligt in Esmees armen. Een klein lampje brand er nog, maar verder is alles in diepe rust. Lotties ma is wat verward van het tafereel want is haar dochter nu lesbisch of niet. Als ze de kamer weer uit zijn, knikt pa dat Lotties ma hem moet volgen richting living. Bij de huishoudster besteld ie voor zichzelf een dubbele whisky on the rocks en voor haar een witte wijn. Het geheel wordt gebracht samen met wat lichte snacks. Lotties ma blijft pa geil en geboeid bekijken. “Ja sorry, ik vergat mijn kamerjas. Ze wuift het weg. “Ik kan hier ook uren naar kijken hoor.”. Ze praat zachtjes maar ieder woord komt met een lach. Als ze weer tot rust komen, kijkt pa haar serieus aan. “Jij moet echt vandaag nog van je vent af hoor” is pa meteen duidelijk. “Want ik heb hem al vroeg de melding gedaan van de crash. Vervoer aangeboden en medegedeeld dat Lottie in het ziekenhuis lag. Toen Lottie dat hoorde, zei ze dat jij dan nog van niks wist en dat bleek te kloppen. Met andere woorden, jouw kind ligt in een buitenlandse kliniek en jouw vent laat dat niet aan jou weten.”. Lotties ma is ervan geschrokken. Toch geeft ze aan dat dat niet het enige probleem in haar relatie is. Wat volgt is een gesprek van een paar uur diep de nacht in. Pas tegen de ochtend lopen de twee de gang in. Niet naar ieder een kamer, maar samen naar ma’s kamer. Daar verwent pa de moeder van Lottie nog even zo goed dat ze huilt als hij haar, na haar vierde orgasme tegen zich aan trekt. “Ik heb nog nooit zo’n goede seks gehad als met jou” fluistert ze hem in. Hij tongzoent haar, bespreekt nog wat zaken voor morgen en verdwijnt de kamer uit. Als hij zijn eigen kamer binnenkomt slaapt Chantal en dat laat hij zo. Wel dekt hij haar in. Dekbed dubbel en klaar. Dan gaat hij douchen en kleed zich aan. Hij belt het leger om het vertrek in de ochtend uit te stellen. Dan loopt hij de keuken in waar hij de kok en huishoudster treft. Hij geeft aan ontzettend honger te hebben en binnen 20 minuten staat er een warm ontbijt. Met hen bespreekt hij het uitgestelde vertrek. Dan loopt hij de living en ziet Esmee uit de gang komen. Als ze hem ziet opent ze haar badjas en kijkt hem geil uitdagend aan, om hem vervolgens op de grond te laten vallen. Lichte schokjes gaan er door zijn pik. Want wat was ze toch een lekker ding ook al had ie het zelf bij elkaar geneukt. Meteen kroop ze op zijn schoot, wijdbeens, en begon hem eerst met kleine kusjes op te geilen.
“Ben jij nou nog kwaad op je moeder?”. Ze knikt nee. “Weer kwaad pappie. Ze zei alleen dat je er niet was, niet dat je onderweg was. Dan dat gedweep met Steef. Alsof zij niks meer kan, als mijn vent verdwenen is. Dat kutwijf.”. Pa keek zijn dochter meewarig aan. “Hoezo zei ze dat niet?”.
“Nou, ik was compleet over de emmer. En zogenaamd nergens toe in staat. Hoe wisten jullie überhaupt zo snel dat er problemen waren? Ook al zoiets.”. Meteen gaat haar gezichtsuitdrukking van boos naar pappie-geil en begint ze hem ook nog overal en vooral ergens te strelen. “Ahhhh schatje, doe nou s niet.”. Helaas, moet Esmee gedacht hebben. “Als we terug zijn wil ik jou elke dag in mijn kontje. En ik kom je elke dag tongzoenen. Om het uur ga ik mama bellen, over wat voor geile dingen jij allemaal met mij doet. En dat Chantal de jouwe is zodra de scheiding een feit is.”. Pa fronst. Ja, wek nooit de toorn van een vrouw want die is erger als Gods. “Nou nou, je gaat er met gestrekt been in, is het niet?”. Ze gromt. “Ze moet eens normaal gaan doen. Drama queen. En wat Chantal betreft, dat klopt gewoon. Steef heeft een nieuw speeltje.”. Beide kijken elkaar aan. “Lottie” zeggen ze beiden tegelijk.
Dan gaat Esmees telefoon. Steef videobelt.
Tegen haar papa aangeplakt, opent ze de app. “Goedemorgen schatje. Hoe voel je je?”. Pa glimlacht om haar stem. Kinderlijk en geil tegelijkertijd. Je zag Steef genieten. “,Slecht. Ik wil hier weg. Acht weken willen ze me houden. Nou niet dus. Ik wordt dadelijk per ambulance naar onze nieuwe tijdelijke woning gebracht, en het leger levert apparatuur en verpleging. Hoelaat komen jullie?”.
Pa breekt in het gesprek in: “Ik zometeen in het kontje van die recalcitrante dochter van mij. En ik heb ons vertrek drie uur uitgesteld om iedereen goed te laten slapen. Nu staat onze aankomst op drie uur vanmiddag. Kan ik nog iets voor je doen kerel?”. Steef knikt en draagt Esmee streng op haar oren te sluiten of weg te lopen. Dan kijkt hij even stil in de camera. “Ik wil jullie toestemming om zo snel mogelijk met Esmee te trouwen.”. Als pa het toestel Esmees gezicht laat filmen, ziet Steef dat ze wel degelijk heeft meegeluisterd en glimlachte hij zijn boevenlachje. “Ja jank maar. Eigen schuld. Moet je maar niet naar mij luisteren.”. Pa zegt meteen toe te tekenen. Ook zal hij zijn vrouw opdragen meteen de juiste formulieren te laten downloaden en invullen. “Wanneer had meneer plannen?”. Steef is duidelijk: ” Voor we naar Nederland teruggaan. Dus binnen 2 maanden.”. Esmee is er helemaal door van slag, wat de heren laat concluderen dat volgende keer het snelst haar tot de orde kunnen roepen door voor over de 100 miljoen aan helikopter tegen een berg te klappen. En Steef mag en kan niet lachen, maar wat ie wel moet. Hij kruipt van de pijn zover in elkaar dat er een verpleger komt die acuut een in zijn gespierde arm leeg drukt. Je ziet Steef wegzakken. “Moet ff weg.. ” kan ie nog net uitbrengen. En weg is de verbinding. Esmee omhelst huilend van geluk haar vader. Eenmaal wat tot rust gekomen, zet ze heel zacht en teder haar mond op de zijne. Als hij haar tong voelt, verzet hij zich niet. Minutenlang tongzoenen ze. “Kom papa” zegt Esmee terwijl ze haar vader meetrekt. “Beloofd is beloofd”. Eenmaal onder de douche in de badkamer gaat ze er meteen maar goed voor staan. Hij kijkt haar aan. Haar mond vormen 3 woorden zonder geluid
In mijn kontje.