“Ik geloof er helemaal niks van. Ze lult!”.
Ik zucht. Ik zucht omdat de vent die zegt dat ze lult, een ongelofelijke zak hooi is, wat ik baseer op het feit dat hij als enige bij ons eerste rondje op het terras een groot glas bier bestelt, waar wij allemaal koffie of thee bestellen, omdat het tien uur in de ochtend is. Ook zijn gedrag in het algemeen en in de richting van zijn vrouw in het bijzonder, zijn me een doorn in het oog. En niet alleen ik, het hele gezelschap van zo’n 8 stellen, stoorde zich mateloos.
De wandeling richting eerste activiteit l
“Dat doet toch helemaal niemand! Of ben ik nou gek?”.
“Gek valt te bezien. Maar een irritante klootzak ben je wel.”.
We lopen van het terras weg waar we ons verzameld hebben. En wandelen op ons gemak naar het eerste onderdeel van deze dag. Een rondvaart op het kanalen systeem dat hier in en onder de stad ligt. De smalle kanalen diende in de middeleeuwen als distributiesysteem en riool en worden gevoed door het kleine riviertje dat westelijk van de stad van zuid naar noord loopt. Rond de stad liggen hoge stadsmuren met daarin gebouwde sluisjes om het water binnen de stadsmuren te houden of om bij hoogwater en overstromingen de stad te beschermen.
Mijn irritatie steeg als de Falcon 5, naar grote hoogte
Het onderwerp van zijn geïrriteerde opmerkingen is mijn 12 jaar jongere vrouw. Ze is 1.55 meter lang, weegt 55 kilo, heeft kort geknipt fel rood geverfd haar en flinke dubbel D borsten, die op hun plek gehouden worden met een speciaal voor haar op maat gemaakte bh van een Nederlands topdesign, die precies bedekt wat moet, en door een licht push up effect, haar indrukwekkende voorgevel van een fantastisch mooi decolleté voorziet. Ze heeft vandaag een setje van rok, colbert, in een zacht beige tint en een blouse en kousen met daaronder 10 cm hoge hakken aan. De kleding is van een Italiaanse topontwerper, haar schoenen handgemaakte Italiaanse topkwaliteit. Haar make up is licht opgemaakt, in pastel en zachte naturel tinten aangebracht boven haar ogen. Geen foundation, en slechts een dun aangebrachte lipgloss, complimenteren haar look. Casual chique, maar dan wel van de allerduurste soort.
Plots gaat de klootzak bijna neus aan neus voor haar staan en kijk haar uitdagend aan. Als hij het waagt haar zonder mijn toestemming aan te raken, wordt het al vroeg deze dag grimmig. En voor hem een kort uitstapje. Zover gaat hij niet.
Luisteren kan hij niet.
“Dus als jouw vent jou opdraagt je hier en nu volledig uit te kleden, dan zou jij dat doen?”.
Vertederd kijkt mijn vrouw mij aan. En ook ik verberg mijn enorme liefde voor haar, en het beetje lust dat ik voel voor haar en bij het idee haar hier, op dit volle marktplein, opdracht te geven zich volledig uit te kleden, niet. Helemaal niet zelfs. Dat ziet iedereen die om ons heen is komen staan.
“Jazeker zou ik dat doen. En met alle soorten van plezier, als mijn man dat wil.”. Haar blik veranderd in koele ingehouden woede als ze hem weer aankijkt.
“Laat maar zien dan!”, zo probeert hij mijn vrouw uit te dagen. Snappen dat hij daarvoor bij haar aan het verkeerde adres is, doet hij niet.
Ondertussen is de vrouw van de schreeuwende uitdager naast mij komen staan, nadat ze tot twee keer toe haar man tot de orde heeft geroepen, niets heeft uitgehaald. Ze zucht hoorbaar.
“Luisteren is er bij jou niet bij, ofwel?”. Mijn vrouw verbergt haar woede inmiddels niet meer. “Wat zei ik je nou net? Als mijn man het zegt. Niet als een… nou ja, dat wat jij bent, het zegt. Dus als jij je zo graag aan mijn naakte lichaam wil verlustigen, zul je mijn man ervan moeten overtuigen mij opdracht te geven. En nou minstens één meter achteruit, en als je nog een keer in mijn 1 meter 20 komt, trap ik je zo hard onder je zak, dat jouw vrouw de pil voortaan niet meer hoeft te slikken om zwangerschap te voorkomen. Althans, de tijd dat ze nog bij jou blijft.”.
onrespectvol, ja zelfs vernederend
Tijdens deze discussie, buig ik mijn hoofd licht in de richting van de echtgenote van dit misbaksel: “Net als mijn vrouw, alles doen wat ik van je vraag gaat wellicht ver, maar daarvoor compenseer ik haar ruimschoots. Maar waarom laat jij je zonder enige tegenprestatie, zo onrespectvol en vernederend behandelen door die mongool? Met alle respect hoor, maar ik hoor van al jouw vriendinnen hier aanwezig, dat jij heel veel beter verdiend en dat ze nauwelijks nog begrijpen dat je bij hem blijft.”. Ik kijk haar bezorgd aan en zie dat ze vecht met haar emoties, om toch met een antwoord te komen. “Jij bent mij geen enkele verantwoording of uitleg verschuldigd. Ik val je ook niet aan. Maar weet wel dat mijn vrouw en ik er voor jou en je kinderen zijn. Als je vanavond nog bij hem wegloopt, dan zijn jullie meer als welkom om bij ons te verblijven tot we jou weer helemaal op eigen benen hebben staan, en je een fatsoenlijk dak boven je hoofd en dat van je kinderen hebt. Ik ken een topadvocaat die je kan helpen met je scheiding en mijn boekhouders helpen jou met het op orde brengen en houden van je financiële zaken. Alles wordt voor je geregeld, niets zullen jullie tekort komen. Nooit. En totdat ze helemaal zijn afgestudeerd betaal ik alle schoolkosten van je kids..”.
Haar verbijsterde blik windt me op. “Waarom?” fluistert ze geëmotioneerd.
Omdat ik mijn vrouw geen groter plezier kan doen. En jouw vriendinnen ook niet.
“Omdat de focus nu heel erg ligt op wat mijn vrouw voor mij doet, maar ik haar en al jouw andere vriendinnen geen groter plezier kan doen dan het wegnemen van alle obstakels die jouw keuze voor jezelf te gaan, belemmeren. Want allemaal willen ze jou terug. De jou waarmee mijn vrouw weekenden lang studeerde, feesten, en helemaal gevouwen lag van het lachen. En die wens van mijn vrouw mag veel geld, inspanning en aanpassingen kosten. Wij schikken graag in om jou en je kinderen te huisvesten in ons huis. Net wat ik zeg: De beloning in respect en dankbaarheid van zowel mijn vrouw als al je vriendinnen maakt het voor mij zeer de moeite waard. De vrouw leren kennen die mijn vrouw mij steeds voorspiegelt trouwens ook. Want je mag er zijn. Maar wordt 100x mooier, als je weer lachend en gelukkig door het leven gaat.”.
Ondertussen bemoeien alle vrouwen zich met de discussie.
Tijdens dit korte gesprekje hebben de andere dames zich achter mijn vrouw geschaard en discussiëren nu met hem over de vraag waar hij de gore moed vandaan haalt zulke zaken midden op straat met haar te bespreken. En wijzen hem er nog maar eens fijntjes op niet te lang of teveel te gaan lopen vervelen bij mijn vrouw. En dat als ik hem zat ben, of hij bij haar te ver gaat, niemand van de groep nog vijf centen geeft voor zijn fysieke gesteldheid of zelfs zijn leven.
“Ik weet daadwerkelijk niet wat ik hierop moet zeggen. Dank je wel denkt ik..”. Ze wrijft vlug een traantje weg en kijkt mij met een mengeling van dankbaarheid en verlegen adoratie aan.
Dankbaarheid is ongepast.
“Dankbaarheid is ongepast. De liefde die mijn vrouw en de meiden voor jou voelen, heb jij losgemaakt bij hen. En mij bedanken omdat ik doe wat mijn vrouw zou willen dat ik doe, is ook niet nodig. Dat doet zij al door mij nooit iets te weigeren. Kies vrijelijk jouw beste keuze en wij vangen jou op, zolang dat moet. Maar stop alstublieft met deze vernedering die jij als huwelijk ziet. Het is zowel voor jou als jouw kinderen een giftige omgeving. En een slecht voorbeeld voor je kinderen ook.”.
Ze knikt begrijpend. “Maar ze zou dus echt helemaal uit de kleren gaan, als jij dat zou vragen?”. Ik bevestig haar dat.
“De enige reden dat ik pas reageer als mijn vrouw mij een teken geeft het te doen, is het feit dat ik het jouw vent absoluut niet gun dat ie zijn zin krijgt. En al helemaal niet dat hij haar naakt te zien zou krijgen. Maar als je het wil zien… Wat wordt daarover in de groep gezegd, als we er niet bij zijn?”.
Ze herstelt snel van haar verdriet. “De vrouwen vinden het een opwindende gedachte, de mannen vragen zich af hoe je haar zover hebt gekregen. En tot vandaag maakte ik me zorgen.”.
“Nou, let dan maar eens goed op hoe mijn vrouw en ik ongemerkt met elkaar communiceren en afstemmen. Ik ga zometeen jouw vent te woord staan. Te beginnen met de mededeling dat ik het hem niet gun mijn vrouw naakt te zien. Meteen kijk ik dan even naar mijn vrouw, en zul je zien dat ze haast onzichtbaar aangeeft wat ze wil. Maar reken maar op ja, al was het alleen maar om te provoceren. Dit blijft wel ons geheimpje hé” vraagt ik haar terwijl ik haar indringend aankijk. Ze knikt. “Ik raak er zwaar opgewonden van nu ik weet hoe de machten verdeeld zijn. Waarom eis je niet dat ie de rest van de dag niet meer mee mag, als jij hem zijn zin geeft, en zij jouw opdracht uitvoert?”.
Dat lijkt mij een uitstekend plan. Ik zet dan ook een stap in de richting van de bekvechtende dames tegen de toekomstig ex van mijn vrouw’s beste vriendin.
Opgeflikkerd.
“Jij moet je gewoon eens leren gedragen. Tegenover haar, tegenover ons en zeker tegenover je eigen wijf. Want die behandel je ook als een stuk stront. En dat blijft ze niet pikken. Je zoekt het maar uit. Hij geeft haar toch die opdracht niet. Al was het alleen maar omdat ie het jou niet gunt. Je loopt gewoon zwaar te geilen op haar. Terwijl je notabene getrouwd bent.”. Alle dames grommen instemmend. “Of zou je dat wel doen dan?”, wordt er aan mij gevraagd. Ik wissel een blik met mijn vrouw, die mij bevestigd het te zullen doen als ik het vraag, zonder dat iemand dat opmerkt behalve de toekomstige ex. Die geeft mijn vrouw nog een vette knipoog met een zo’n stralende lach, dat mijn vrouw haar emoties moet bedwingen. Want wat ik tegen haar gezegd heb weet ze niet, maar wel dat het haar, haar lachende ogen heeft teruggegeven. En dankbaarheid en trots dat zij zo’n man heeft getroffen, raken haar gevoelige snaar.
“Je hebt gelijk. Helemaal niks gun ik jou. En je mag jezelf gelukkig prijzen dat je haar überhaupt niet hebt aangeraakt, want als jij je dat ook maar een keer in je hoofd haalt, breek ik je acuut in tweeën. Dat gezegd hebbende, zijn er twee redenen die mij van gedachte kunnen laten veranderen. Reden 1, dat de anderen in deze groep dezelfde nieuwsgierigheid hebben of ze zou leveren, is voor mij wel bevestigd. Want alhoewel jullie terecht zijn gedrag afkeuren, zijn jullie wel allemaal even nieuwsgierig als hij in hoeverre haar belofte in stand blijft, als ik haar opdracht geef.. Reden 2 kun jij” richt ik me weer tot die kwal, “geheel en al invullen. Want ik geef mijn vrouw onmiddellijk opdracht zich ten overstaan van dit stampvolle marktplein uit te kleden als jij daarna onmiddellijk naar huis opflikkerd zodat jouw vrouw en haar vriendinnen voor het eerst sinds ze met jou getrouwd is, weer eens ouderwets gezellig kunnen genieten van elkaars gezelschap. En de belofte dat je ook nooit meer meegaat als jouw vrouw met ons op stap gaat. Dus zeg het maar.”.
Een licht gejoel stijgt op uit de groep, die zich alvast strategisch om mijn vrouw posteert, om maar niets te hoeven missen.
“Dat is een deal” besluit de klootzak en wil mij de hand schudden. Die pak ik heel strak vast, draai ‘m om en spuug in zijn handpalm. “Flikker op, stuk verdriet, ik schudt geen handen met stront op pootjes. Schatje”, richt ik mij tot mijn vrouw, “kleed je helemaal uit en geef haar al je kleding inclusief je ondergoed.”.
Mijn vrouw kijkt mij haast triomfantelijk aan. “Da’s goed.” bevestigd zij, en begint met het uitdoen van haar colbert.
Ik fluister de bijna ex in dat ze mij moet helpen mijn verantwoordelijkheid haar veilig te houden, na te komen, door goed rond te kijken en mij te waarschuwen voor naderend gevaar. Met name de politie is niet onze beste vriend vandaag want je tot op je naakte velletje uitkleden in het openbaar wordt strafbaar gesteld als schending van de openbare eerbaarheid.
Nu dat mijn vrouw ook haar blouse al aan haar bestie heeft overgedragen, begint er zich om ons heen een grote cirkel van marktbezoekers te vormen, die allemaal met tenminste lichte opwinding kijken naar de schoonheid die zich staat uit te kleden. Geen opmerkingen, geen gejoel. Alleen geile nieuwsgierigheid hoe ver ze zal gaan, lijkt de massa te interesseren.
Als haar bh uit gaat, bezwijken de eersten en die beginnen te joelen en schreeuwen. Onze vrienden en kennissen staan stuk voor stuk verbijsterd stijf of kletsnat te worden. Als ze haar slipje als laatste laat zakken, tikt de toekomstige ex me aan. Politie.
Ik wacht tot ze haar enkels heeft bereikt, voordat ik haar de opdracht geeft haar stringetje bij haar bestie snel om te ruilen voor haar blouse, en die aan te doen. “De fanclub in blauw nadert. Geef haar haar kleding maar en” zo geef ik de rest van de groep mee, “niemand heeft wat gezien hé?”. Iedereen stemt met een samzweederig lachje in. Behalve de kwal. Die draait zich om en wandelt weg.
“Goedemorgen, wij ontvingen meerdere meldingen dat een dame zich helemaal had uitgekleed en naakt hier op het plein stond. Heeft u enig idee waar men op duidt?”. Brutaal kijkt mijn vrouw, slechts gekleed in haar blouse, kousen en hoge hakken, en met de rest van de kleding over haar arm gedrapeerd, de boomlange agent aan. “Geen flauw idee agent.”. Dan draait ze zich en met een triomfantelijke lach op haar gezicht, vraagt ze de rest van onze groep of ze iets gezien hebben. Ook de rest van het publiek staat nog altijd in een grote cirkel om ons heen, af te wachten hoe dit afloopt.
Maar niemand had wat gezien, zo bevestigde onze vrienden. En beide agenten bedanken ons voor onze tijd en vertrekken weer. Wij beginnen rustig de richting op te lopen van waar de bootjes vertrekken, en het publiek wijkt uiteen zoals de zee dat voor Mozes deed. Niemand zegt iets, maar ieder van ons zit in een zware overwinningsroes.
Mijn vrouw en bestie lopen gearmd naast mij, de rest om ons heen. Als we de menigte achter ons laten kijk ik op mijn horloge en stel voor nog even iets te drinken. En mijn vrouw de gelegenheid te geven zich aan te kleden. We gaan zitten en mijn vrouw en haar bestie verdwijnen richting toiletten.
Ik kijk de groep rond met een brutale blik. De goedkeurende blikken en haast blozende vrouwen, die me stuk voor stuk hitsig aankijken, voeden mijn triomf. “Jaja, ik weet het. Het was een groot offer. Maar nou zijn we dan ook voor altijd van die kwal verlost ook.”. De groep stemt met rumoer in.
Pas als ze gaat scheiden van die klootzak.
“Pas als ze eindelijk eens van die klootzak gaat scheiden, zijn we echt van hem af.”.
“Wellicht dat ik daar dan wat extra licht in de duisternis kan schijnen voor jullie”, begint bestie haar speech. “Want ik ga scheiden! Ik heb onderdak voor mij en de kinderen aangeboden gekregen, en vanavond haal ik mijn kinderen op bij mijn schoonouders, en ga alleen nog naar het huis om mijn spullen op te halen.”. Een gejuich stijgt op uit de groep. Verschillende vrouwen beginnen te huilen en duiken met bestie in een group hug. Mijn vrouw roept hard champagne en besteld 2 grote Moët & Chandon flessen, die worden gebracht in 2 koelers met voldoende glazen. We toosten op de herwonnen vrijheid en naaktheid op een marktplein.
Bestie krijgt natuurlijk de nodige vragen en vertelt in geuren en kleuren wat ik haar heb voorgehouden, het aanbod en hoe blij iedereen zou worden van haar weer eens gelukkig zien. Mijn vrouw kijkt mij geregeld even aan en haar gezicht zegt mij genoeg.
Hier doe ik het allemaal voor.