“Ze lag te woelen in bed, alsof ze bezeten was door de duivel. Heftig schudde ze haar hoofd van links naar rechts. Haar stem klonk hees en zacht, maar je kon duidelijk onderscheiden dat ze het niet wilde, nee riep en zich ergens heftig tegen verzette, totdat ze plots haar beide handen boven haar hoofd bracht en zij haar lichaam strekte. Objectief bekeken leek het erop dat het einde van de vechtpartij eindigde in het boven haar hoofd fixeren van haar handen, en dat zij het had opgegeven. Zich overgaf aan haar aanvaller. Haar dromen waren zeer heftig om te zien.
Een paar minuten bleef ze dan zo liggen, waarna ze toch weer begon te bewegen vanuit haar heupen. Haar handen bleven waar ze waren, als haar lichaam begon te kronkelen alsof ze oraal bevredigd werd. Ze kreunde ook, maar heel zachtjes. Als het kronkelen stopte werd ze meestal vlak daarna met een schok wakker. “
“Wel bizar dat ze dit vijf slaaponderzoeksdagen bij jou waarnemen hoor. En een beetje eng ook.”. Ik snapte heel goed dat Helen het verder aan niemand durfde te vertellen. Haar carrière was er al door stukgelopen, en haar vriendenkring meer als gehalveerd. De verhalen over haar ware aard, een bezetene door de duivel, hadden postgevat in de kleine dorpsgemeenschap in het zuid oosten van Noord Brabant. En alhoewel niemand geloofde dat ze bezeten was, niemand belde nog spontaan aan voor een bakkie. “En jij herinnerd je nooit wat?”. Helen knikte ontkennend. Maar ik was niet overtuigd. Ze keek me namelijk niet aan.
Daar had Helen een hele goede reden voor. Ze schaamde zich kapot. Want zij hoefde zich ook niets te herinneren om te weten wat er met haar lichaam gebeurde hier tijdens de onderzoeken.
Op het fietstraject tussen Uden en Mill, gemeente Mill en st Hubert, dat liep langs vliegbasis Volkel, reed Helen dagelijks twee keer. Heen naar haar werk. En terug uiteraard.
En daar was alle ellende begonnen.
Want op een donkere ochtend op de heenweg, was ze toen bijna van haar snelle elektrische fiets gevallen omdat ze dacht dat er van rechts een aanvaller uit de struiken kwam. Levensecht en in detail kon ze de aanvaller beschrijven. Welke kleur zijn hootie was, dat ie sprekend op haar zwager Etienne leek maar dan 15 kilo lichter, ja zelfs hoe hij rook wist ze te beschrijven. Dit terwijl ze na haar noodstop tot de beangstigende conclusie moest komen dat ze moederziel alleen was in het grote bos. Gelukkig maar, zie ik u denken, maar zo’n waarneming doen en zo gedetailleerd terwijl er helemaal niemand is, grenst aan het psychotische.
Een aantal dagen later was Helen op ongeveer dezelfde tijd op exact dezelfde plek gevallen met haar fiets en bewusteloos gevonden door een andere fietser. Conclusie van het politieonderzoek was dat ze moedwillig van haar fiets was geduwd. Andere verklaringen voor de vindplaats, hoe ze gevallen was, en het palet aan aangetroffen sporen, waren niet te vinden. Er was zelfs een afdruk van een werkschoen in de modder midden op het pad gevonden die 90 graden haaks stond op helens rijrichting.opvallend was wel dat er in de berm naast het pad geen enkel spoor van de zool van een werk schoen te vinden was. Maar toch was de politie voldoende overtuigd om te concluderen dat hier een misdrijf had plaatsgevonden.
Helen dacht dat in eerste instantie ook. Alleen dacht zij aan een uiterst brute en grove verkrachting van haar persoontje door diezelfde dader als bij het eerste incident. Maar in het ziekenhuis vertelde de verpleegkundige dat ze geheel gekleed was binnen gebracht. Wel zorgde haar serie verontrustende vragen aan de verpleegkundige ervoor dat ze een dag langer in het ziekenhuis moest blijven voor nader onderzoek en scans. Want nee, ze was dus niet ontkleed. En ja ze hadden haar gecontroleerd op sporen van mishandeling of verkrachting en nee mevrouw, voor het incident zoals u het beschrijft, zijn helemaal geen aanwijzingen gevonden laat staan enige bewijs heeft opgeleverd van wat zij als ervaringen uit het bos heeft mee gekregen.
Helen vertelt verder:
Toch voelde ik me nu nog steeds beroerd, zelfs na weken herstellen.
En de dromen zijn begonnen.. En ik schaam me kapot. Je leest zo waarom .
De droom: Ik fiets op mijn gemak de straat uit richting Kampweg, om zo bij de n264 te komen. Die steek ik over en dan komt het bos snel dichterbij. Na ongeveer 2 kilometer komt er een ruiterpad naast het fietspad te liggen.
Een gigantisch dreun en ik val met fiets en al links op het ruiterpad. Voordat ik op kan kijken, is hij bij mij en gaat zo op me zitten dat ik nauwelijks nog kan bewegen. Hij is groot, gespierd en draagt een capuchon waardoor ik zijn gezicht niet goed zie. In eerste instantie verzet ik mij hevig, totdat hij tegen mij begint te praten. Op een sissende fluistertoon begint hij: “Zo geile Helen, heb ik je dan toch eindelijk in mijn macht. Geil sletje, je zult wel kunnen raden wat ik nu met je ga doen of niet?”Hij kent mijn naam, zo schiet het door mij heen. Maar wie hij is, blijft voor mij een raadsel. ” Geile heleentje, keurige moeder en vrouw, die heimelijk fantaseert over sex met veel te jonge jongens, zich wil laten neuken door wel drie of vier fors geschapen mannen terwijl haar eigen man vastgebonden moet toekijken maar niks kan doen. Het geile sletje dat overdag fantasieën heeft over het misbruiken van zowel haar mannelijke als vrouwelijke ondergeschikten. En haar man het liefst als haar persoonlijke sexslaaf zou willen gebruiken zoals het haar goeddunkt. Geile hete natte Heleentje.
Hoe kon hij dat nou toch allemaal weten? Haar kinkiest sexfantasieën deelde ze niet eens met haar allerbeste vriendin, dus hoe?? Ze kwam er niet uit. Een mengeling van angst en opwinding namen mijn emoties over. Intussen sleurde hij me van het pad de bossen in en bond me daar vast aan een boom, mijn handen boven mijn hoofd, uitgestrekt en naakt lig ik daar terwijl hij grijnzend op mij neerkijkt. “Wiens sletje ben jij? Zijn sissende gefluister gaat dwars door mij heen. “Het uwe meester, ik ben uw allergeilste sletje. U mag doen met me wat u wil en ik zal u dienen in al uw wensen.” Ik weet niet waar ik het vandaan haal maar ik hoor het mezelf zeggen.
Acuut verdwijnt mijn aanvaller de bossen weer in. Met een wijsvinger tegen zijn mond maakt hij mij duidelijk dat ik me stil dien te houden. Het lijkt uren te duren voor hij terugkomt. Als die tijd lig ik daar. Hulpeloos, en ik kan alleen maar denken aan de woorden die hij sprak. Hij wist alles van me. En alhoewel ik me er kapot voor schaam, moest ik zijn gelijk bekennen. Ik was exact de hoer zoals hij mij beschreven had. Fantaseerde veel en vaak over sex. Wilde mijn ondergeschikten misbruiken en mijn man als mijn onderdanige sexslaaf gebruiken. Ik fantaseerde zelfs over sex met de groep jonge hangjongeren bij ons voor de deur. En werd geil van hun blikken als ik ‘s-zomers schaars gekleed voorbij liep. Plots stond hij spiernaakt naast me. Zijn stijve recht naar voren. Druppels voorvocht glinsterend op zijn eikel.
Ik kon hem nu goed bekijken maar wist het zeker: ik kende hem niet. Hij keek me enkele seconden doordringend aan, alsof ie dwars door me heen kon kijken. Hij kwam geknield over me heen zitten met aan iedere kant van mijn naakte lichaam een knie, en zijn grote pik en flinke ballen vlakbij mijn gezicht. Hij sloeg me in mijn gezicht met zijn vlakke hand. “Je gaat vanaf nu netjes meewerken?”. Ik knikte ja. Acuut weer een klap. “Wat ja?”.
De ene naar de andere geile zin sist mijn belager me toe. En vlak voordat hij klaarkomt sist hij me toe dat ik nu dan toch eindelijk eens zaad zal slikken, of ik dat leuk vindt of niet.
Ik had nog nooit iemand in mijn mond laten klaarkomen. Mijn man ook niet. Maar toen hij zijn lading in mijn mond begon te spuiten, genoot ik van de smaak en het slijmerige gevoel in mijn mond en op mijn tong. Pas toen hij mij met open mond vol met zijn zaad, bevool het allemaal door te slikken, slikte ik zijn enorme lading sperma door. En ik genoot van de uitdrukking op zijn gezicht toen ik dat voor hem deed.
“Benen open!”. Ik gehoorzaamde meteen. Hij liet zijn keiharde lid twee keer verticaal van mijn klitje tussen mijn schaamlippen naar mijn aars, en weer terug glijden. Mijn lichaam kronkelt onder zijn aanraking en ik kreun diep en hard als hij zijn grote pik ineens tot aan de wortel mijn kutje in ramt.
Hij komt vol op me liggen en ik trek mijn benen zover mogelijk op, zodat ik hem maximaal in mij kan voelen.
Met zijn mond bijna tegen mijn oor sist hij: “Dit wilde je toch sletje?”. “Ja meester!”, hijg ik. “Zo verkracht en misbruikt worden wil je toch al sinds je pubertijd sletje?”. “Ja mijn meester, dit wilde ik al zolang.”. “Dus ik mag alles met je doen wat ik wil, geil sletje?”. “Jahaa mijn meester, ik kom, ik kom. Alstublieft mijn meester, laat mij komen, alstublieft, ik smeek het u!”. Steeds harder stootte hij in me. Mijn orgasme was niet meer te onderdrukken, en gillend en schreeuwend kwam ik klaar…
Nog voordat ik daarvan was bijgekomen, had hij zijn glimmende wapen weer tot achter in mijn keel mijn mondje in gepropt. Tijdens de neukbeurt hoorde ik het klotsen van speeksel en slijm dat door zijn pik werd geklopt alsof het slagroom was. Zonder aankondiging voelde ik zijn eikel opzwellen diep in mijn keel. Ik slikte ‘m voorbij mijn strottenhoofd waardoor ik ineens door mijn neus kon blijven ademen terwijl zijn pik zich vooraan in mijn slokdarm bevindt. Ik betrap mezelf op de gedachte dat ik ge-deeptroat wordt en hoe geil ik dat eigenlijk vindt. Meteen spuit hij zijn tweede lading bij mij naar binnen. Ik voel het mijn slokdarm door gaan en voel hoe het mijn maag vult. Ik verbaas me erover dat het zoveel is, dat mijn hongergevoel ervan verdwijnt.
Als hij zich terug trekt en mij aankijkt, zie ik een licht sadistisch trekje om zijn mond. Hij staat op en beveelt me mij mond wijd open te doen. Zodra ik voldoe aan dat bevel, begint hij te plassen. Een grote dikke straal gele urine klettert in mijn mond als water in een putje. Van mijn mond gaat hij richting mijn tieten en over mijn buik naar mijn genotsgrotje. Zodra zijn harde straal mijn klitje raakt, hoor ik mezelf smeken om meer. Net voordat ik klaarkom stopt de straal. Ik kreun teleurgesteld en verlang alleen maar naar meer.
Zonder onderbreking doorgaan, zoals hij doorgaat, dat kan geen een man, zo bedenk ik me, als hij me ruw omdraait, zodat ik op mijn buik kom te liggen. “Kontje omhoog!”, zo bijt hij mij kortaf toe. Acuut trek ik mijn beide benen onder mijn lijf, zodat ik op mijn knieën zit en steek mijn kontje zo hoog mogelijk de lucht in. Hard slaat hij mij op beide billen totdat ze helemaal gloeien. “Geil sletje?”, vraagt hij terwijl het slaan doorgaat. “Héél geil meester.”. En ik lieg niet. Het geil loopt langs mijn benen, zo nat ben ik.
Ruw ramt hij zijn pik mijn kutje binnen. Hij gaat zo wild tekeer dat ik meteen aan een orgasme begin, zoals ik dat nog nooit heb beleefd. Kreunend en schreeuwend bezweer ik hem mijn eeuwige onderwerping en verlies kort mijn bewustzijn op het hoogtepunt van mijn eeuwigdurende orgasme… Pas als hij zijn harde paal, nog nat van mijn geil, mijn strakke aarsje probeert binnen te krijgen, kom ik met een gil bij.
Nog nooit eerder werd ik anaal genomen. Ik verbaasde me erover dat het eigenlijk helemaal niet pijnlijk was, maar me een gevoel gaf gevuld te zijn. Gevuld met de pik van mijn verkrachter, mijn misbruiker, mijn meester…
Gaandeweg deze anale neukbeurt zakte ik langzaam weg in wat het meest leek op een soort hele diepe slaap. Toen hij zich leegspoot in mijn darmen voelde ik mijn lichaam schokkend tot weer een orgasme komen. En ondanks dat ik probeerde om uit alle macht bij kennis te blijven, voelde ik me wegzweven. Wegdrijven op een wolk van genot en voldoening. Zo’n geile sex had ik nog nooit gehad.
Ik werd wakker in de ambulance. Ik vroeg aan de verpleger waar ik was, en wat er gebeurt was. “U bent gevallen met de fiets mevrouw en u bent onderweg naar het ziekenhuis. Ik keek de verpleger aan, en herkende hem. Hij glimlachte bezorgd naar me. Alsof ie niet met mijn lichaam had gebruikt alleen voor zijn eigen genot. Inderdaad, dader en verpleger waren dezelfde.
In het ziekenhuis aangekomen werd ik grondig onderzocht. Ook inwendig. Geen spoor wees erop dat was gebeurt, wat er was gebeurd. Ik was zeker niet verkracht. Geheel aangekleed gevonden. Hoogstwaarschijnlijk door een onverlaat van mijn fiets geduwd…
Tot op de dag van vandaag begrijp ik er helemaal niks van. En alleen de lezers van dit verhaal weten wat mij overkomen is.
Vervolg: Dromen zijn bedrog deel 2